- ἄμικτα
- ἄμικτοςunmingledneut nom/voc/acc pl
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ἄμικτα
Look at other dictionaries:
ἄμιχθ' — ἄμικτα , ἄμικτος unmingled neut nom/voc/acc pl ἄμικτε , ἄμικτος unmingled masc/fem voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
несъмѣсьныи — (7*) пр. Неслиянный: быти семѹ извѣстѹю по истинѣ чл҃вкѹ. не бж(с)твноѥ же естьств(о) несмутно по всему и несмѣсно. i непрѣложно и неразд(ѣ)лно КР 1284, 11г; ѿстѹпльшю своего бж(с)тва. и быти томѹ же б҃ѹ истиньнѹ. и чл҃вкѹ истиннѹ несмѣснѹ.… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
неизмѣсьныи — (1*) пр. Несоединимый. Неизмѣсьна˫а средн. мн. в роли с.: сего ради неизмѣсна˫а месѧтсѧ. не бытьѥмь точью б҃ъ. ни пло(т)ю ѹмъ. (τὰ ἄμικτα) ГБ XIV, 20б. Ср. измѣсьныи … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
несъмѣсимыи — (1*) пр. Несовместимый, несоединяемый. Средн. мн. в роли с.: не подобаѥть бо несъмѣсимыихъ съмѣшати. (τὰ ἄμικτα) ΚΕ XII, 62б … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
άμικτος — η, ο (Α ἄμικτος, ον) 1. αυτός που δεν αναμίχθηκε ή δεν μπορεί να αναμιχθεί με άλλον 2. αμιγής, καθαρός αρχ. 1. (για πρόσωπα) αυτός που δεν επικοινωνεί με άλλους, ακοινώνητος, αγροίκος, άγριος 2. σκυθρωπός, κατηφής, κακόκεφος 3. αυτός που δεν… … Dictionary of Greek
